Knopen doorhakken: bewust kiezen voor minder?
De paradox van de keuze: we willen graag kunnen kiezen, maar het kan zo lastig zijn! Dat hebben wij in huize Zwiggelaar in 2016 maar al te goed ondervonden. En ook 2017 begon direct weer met dit thema.
Gaat dit wel werken?
Marcus gaat nu een paar maanden 2 ochtenden per week naar de opvang. En sindsdien is zowel Marcus als wij regelmatig ziek. Alle ziektes uit de omgeving lijken daar doorgegeven te worden. Op zich nog niet zo’n probleem, behalve dat het tegenstrijdige: een ziek kind mag niet naar de opvang. Heel logisch, want een ziek kind wil thuis zijn. En momenteel is het nog geen probleem aangezien Jelle thuis werkt aan zijn eigen bedrijf Dice Bite Games als Marcus naar de opvang gaat. Maar over een paar weken is het traject wat hij doorloopt “Starten vanuit de WW” bij de UWV voorbij en zou Marcus 2 hele dagen in de opvang gaan en Jelle die dagen werken voor een werkgever. Wat doe je dan als je kind ziek is en niet naar de opvang kan?
Hoger loon, hogere kosten
Het tweede dilemma wat er is, is dat kinderopvang veel geld kost. En dus hebben we een hoger bruto loon nodig, waardoor de kinderopvangtoeslag lager is. Plus dat je vooraf moet inschatten wat het loon gaat zijn. Stel Jelle wordt ontslagen doordat hij te vaak verlof op moet nemen omdat Marcus ziek is? Dan is het loon weer heel anders. Echt koffiedik kijken als je niet allebei een vaste baan hebt en ook nog allebei een bedrijf hebt. Daar wist de Belastingdienst ons nog aan te herinneren de donderdag voor de kerst, door heel lief nog een rekening van 1500 euro te sturen over de toeslagen… Dus in plaats van dat we weer konden gaan beginnen met opbouwen door het inkomen van mijn baan, zijn we nog steeds in overlevingsstand. Dit is toch waanzin?!
De oplossing voor nu
En dus hebben we de oplossing voor nu bedacht. En dat is, geen opvang, en Jelle niet die 2 dagen werken. Hij gaat proberen wat oproepdiensten te vinden wanneer ik thuis ben, dus bijvoorbeeld een nachtdienst in de week. Mijn vader past om de week op op mijn vrije dag zodat Jelle en ik allebei aan onze eigen bedrijven kunnen werken. Met alleen mijn loon komen we net rond. Die oproepdiensten kunnen we dan onze financiële buffer weer gaan opbouwen, want er staat nog minder dan 500 euro op de spaarrekening. Daar word ik onrustig van, dit is sinds ik uit huis ben nog niet zo laag geweest. En hopelijk dat dit jaar onze bedrijven weer een beetje gaan opleveren zodat we nog een weekje kunnen gaan kamperen of iets dergelijks.
Uitgeklede begroting
Dat we rond kunnen komen van mijn loon voor 32 uur werk? Dat is wel met een uitgeklede begroting. Ja, er is rekening gehouden met jaarlijkse uitgaven zoals APK, eigen risico en waterschapsbelasting. Maar voor dingen als mee uit eten gaan met vrienden of familie om iets te vieren is geen ruimte. Het boodschappenbudget blijft voorlopig op 50 euro per week, dus biologisch eten zit er niet in en we moeten dus wel echt bewust onze boodschappen doen. Het zal dus nog steeds basic zijn dit jaar.
Waarom dit lucht geeft
En toch? Doordat het nu een bewuste keuze is voelt het best goed! Dit jaar zijn we dus niet afhankelijk van toeslagen, en als we ons definitieve inkomen weten over 2017 kunnen we dan kijken of we nog recht hebben op toeslagen en weten we ook zeker dat we het niet hoeven terug te betalen. Geen gestress met Marcus voor het werk naar de opvang te moeten brengen of na het werk nog Marcus ophalen en dán nog koken. Maar gewoon thuis kunnen komen terwijl Jelle al gekookt heeft, nog even met Marcus knuffelen, lekker eten en hem naar bed kunnen brengen. Ik snap dat veel mensen ons voor gek verklaren en niet zouden willen ruilen, maar voor ons voelt dit nu als de beste keuze.
En dit is waarom een kind duur is
Ik was altijd van de overtuiging: je kunt een kind zo duur maken als je zelf wilt. Het is niet het eten wat ze eten dat het duur maakt. Het is niet de spullen die ze nodig hebben die kinderen duur maken. Het is het inkomen dat je mist dat een kind duur maakt. En mis je geen inkomen? Dan is het de kinderopvang die een kind duur maakt. Ach, ze zeggen toch altijd, op je sterfbed is het niet het geld waar je aan denkt, maar de tijd die je hebt doorgebracht met je geliefden. En dat is wat we nu doen.
